PA06 brengt nog meer sneeuw op plaatsen waar PA05 al een aardige base heeft neergelegd. Aryen is zo gek om mij te vergezellen naar het Bregenzerwald voor mijn rentree in freeride. Bijna twee jaar geleden scheurde ik mijn VKB af en sindsdien heb ik geen poeder meer gezien. De stoke is hoog, heel hoog! Maar spannend is het ook.
Voor de sneeuw het dal in (is iets anders dan voor het zingen de kerk uit)
Na een probleemloze rit parkeren we in de nacht van donderdag op vrijdag rond 4.00 de auto op het parkeerterrein bij de Diedamskopf in Schoppernau waar het dan net is begonnen met sneeuwen. Dat zal het tot en met zondag blijven doen en dus worden het hele diepe dagen
White out
Vrijdagochtend draaien we in -15, bij ijzige, harde wind en complete white-out onze eerste bochten. Lastig orienteren zo. Vooral ook omdat we allebei onbekend zijn in het gebiedje met slechts 6 liften (en waarvan ook nog de helft is gesloten vanwege de wind). De kaart van Freytag Berndt met schaal 1:35.000 maakt het er niet veel makkelijker op. Omdat zo’n kaart behoorlijk wat detail mist, ligt er zo nu en dan ineens een geul (!) in de afdaling die we voor ogen hadden. Liever een DAV kaart, maar beter iets dan niets.
Dan klaart het wat op en gaat de wind wat gaan liggen. We skinnen naar de Falzer Kopf. Onderweg ernaartoe stoppen we voor een sneeuwprofiel met column test. @Haas is vast trots op ons. Het altschnee probleem uit de lawinenlage zien we niet, maar wel een ijslaag op ongeveer 40cm in het sneeuwdek. Niks om ons zorgen over te maken en dus skinnen we door. Daarna maagdelijke poeder dat veel te vroeg ophoudt door een wildschutz. Dan gaan we nog een laatste keer omhoog en skien we skiers rechts van de Diedamskopf II naar beneden. Diepe pof, helemaal voor ons alleen. De eerste dag is geslaagd.
Falzerkopf
Faceshot galore
Zaterdag rijden we naar Warth / Schröcken onder andere vanwege het open bos dat er ligt. Er is echter zoveel sneew gevallen en de beboste hellingen in Schröcken zijn daar dermate vlak dat we de beoogde bomen bij de Falkenkopf links laten liggen. We komen simpelweg niet vooruit geploegd in de pof. En dus verleggen we onze focus naar de steilere helling met bomen bij de Saloberkopf. Maar als dan de verbinding met Warth opengaat (jeuj!) begint het feest pas echt. De skiroute skiers links van de Jageralpbahn is lang en ligt vol met minimaal kniediepe poeder. Faceshot galore! We strepen hem wel zes keer die dag. Ook de helling tussen de Steffisalpe en Wannenkopf ligt er heerlijk bij. Er zijn daar flink wat ABS tassen in het terrein onderweg, maar een geultje skiers verder naar rechts hebben we de glooiende graat helemaal voor onszelf.
Skiroute 22
O o o die alpenweide
Baumgarten
Zondag hebben we onze zinnen gezet op one lift wonder Bezau en Andersbuch. Daar ligt mellow terrein niet al te hoog in de bergen; wat gezien de omstandigheden (stufe 4) een verstandige keuze is. En als moeder natuur het toelaat dan is er ook nog de Winterstauder om naartoe te skinnen. Ondanks eerdere voorspellingen waar het ‘s middags zou opklaren, sneeuwt het de hele dag door. Even opent het wolkendek zich zodat we een blik op de berg kunnen werpen, maar al snel daarna hult deze zich weer in de mist. Dikke pech… Of toch niet. De lange en brede, haast eindeloze alpenweide Baumgartenalpe van Bezau ligt vol met fluffy poeder. Genieten. Keer op keer op keer genieten. Af en toe varieren we wat met een afdaling tussen de bomen in Andelsbuch, maar die goddelijke alpenweide van Bezau blijft aan ons trekken als een magneet. Als dan het besef indaalt dat we het hoogtepunt van de dag hebben gehad, pakken we de boel in en rijden weer naar huis.
Bregenzerwald, check V
